بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الْحَاقَّةُ

بنام خداى رحمان رحيم؛ آن واقعه حتمى.

مَا الْحَاقَّةُ

چيست آن واقعه حتمى؟

وَ ما أَدْراكَ مَا الْحَاقَّةُ

و چه مى‌دانى چيست آن واقعه حتمى.

كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَ عادٌ بِالْقارِعَةِ

قوم ثمود و عاد قيامت را تكذيب كردند.

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ

اما ثمود با بلائى فزون از حد هلاك شدند.

وَ أَمَّا عادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عاتِيَةٍ

و اما قوم عاد با بادى بسيار سرد و شديد هلاك گشتند.

سَخَّرَها عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيالٍ وَ ثَمانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُوماً فَتَرَي الْقَوْمَ فِيها صَرْعيٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْلٍ خاوِيَةٍ

خدا آن باد را هفت شب و هشت روز پى در پى، بر آنها مسلط كرد، مى‌ديدى كه آن قوم در زمين افتاده‌اند، گويى ريشه‌هاى كنده شده نخلها مى‌باشند.

فَهَلْ تَريٰ لَهُمْ مِنْ باقِيَةٍ

آيا از آنها باقى مانده‌اى مى‌بينى؟!

وَ جاءَ فِرْعَوْنُ وَ مَنْ قَبْلَهُ وَ الْمُؤْتَفِكاتُ بِالْخاطِئَةِ

فرعون و آنان كه پيش از او بودند و شهرهاى زير رو شده، مرتكب خطا شدند.

فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رابِيَةً

رسول پروردگار خويش را نافرمانى كردند، خدا آنها را گرفت، گرفتنى سخت.